Kiedy sięgałam po kolejną, czwartą już powieść z wydawnictwa BeYA, której początki mogliśmy obserwować na Wattpadzie, spodziewałam się ponownie typowej młodzieżówki przepełnionej lepiej lub gorzej ogranymi schematami. Jakież było moje zdziwienie, gdy W pogoni za Veronicą Isabelle Ronin zaoferowało mi dojrzalszy i nie tak oklepany temat.
Caleb to bogaty macho, który ma wszystko: pieniądze, znajomości, świetlaną przyszłość i nową dziewczynę każdej nocy. Gdy jednak na jednej z imprez widzi Kobietę w Czerwieni, która nie przykleja się do niego, jak każda dotychczas spotkana, a wręcz rzuca mu gardzące spojrzenie, chłopak rusza w pogoni za Veronicą – w końcu zakazany owoc smakuje najlepiej. Jednak tym razem to chyba prawdziwa miłość i Caleb jest w stanie zrobić wszystko, by tylko wzbudzić w kobiecie zaufanie. Veronica nie bez powodu odpycha od siebie mężczyzn i nie myśli o związku, zbyt wiele wydarzyło się w jej życiu. Będzie musiała podjąć decyzję, czy chce otworzyć serce na tak starającego się o jej względy młodzieńca. I być może wszystko zakończyłoby się happy endem, gdyby w grze nie pojawił się ktoś jeszcze...
Jak wspomniałam na początku – w tej powieści zainteresował mnie przede wszystkim pomysł na fabułę. W trakcie lektury może nas zaintrygować jeszcze więcej elementów: od motywacji poszczególnych postaci, przez próbę zrozumienia ich zamiarów, po doszukiwanie się w ich związkach wręcz toksyczności. Mimo że obraz chłopaka uganiającego się za wybranką serca i spełniającego jej każdą zachciankę jest kreowany w komediach romantycznych jako wyraz romantyzmu (chociaż często blisko stalkingu), można dopatrzeć się tu drugiego dna całego opartego na takiej relacji związku i winy poszukiwać zarówno po jej męskiej, jak i damskiej stronie. Autorka stopniowo odkrywa przed nami kolejne karty tłumacząc, skąd bierze się zachowanie bohaterów i pewnego rodzaju trauma – czy uznamy to za wystarczający argument, to już indywidualna kwestia czytelnika.
W pogoni za Veronicą nieco też odwraca najczęściej spotykany w literaturze schemat: nie dość, że mężczyzna odtrącany jest przez kobietę i przechodzi przemianę, by dopasować się do jej oczekiwań (kolejny temat, przy którym można interpretować słuszność i ewentualną toksyczność relacji), w trójkącie miłosnym pojawiają się dwie kobiety i jeden mężczyzna (zazwyczaj to biedna szara myszka musi decydować, którego z dwóch bad boyów woli), a najważniejszą przewrotność stanowi sam rozwój związku między Veronicą i Calebem. Nie jest to bowiem miłość od pierwszego wejrzenia (no, przynajmniej nie ze strony dziewczyny), nie opiera się jedynie na romantycznych scenach (chociaż te bardziej erotyczne się zdarzają), na życiu chwilą i machnięciu ręką na to, co będzie dalej, a wręcz przeciwnie – obserwujemy stopniowo budującą się relację na podstawie tego, jak bohaterowie widzą się w przyszłości, jak ich związek powinien wyglądać ze strony bardziej praktycznej niż romantycznej i jak unikać wielu problemów, które musieli obserwować w domach rodzinnych. To daje nam niezwykle ciekawą perspektywę na całą historię, chociaż przyznaje, nie każdemu przypadnie do gustu tak powolne tempo – Isabelle Ronin postawiła jednak na portret psychologiczny, nie na akcję.
Podsumowując W pogoni za Veronicą stanowi lekturę nietypową, intrygującą i zaskakującą, chociaż nie idealną. Na pewno nie każdy będzie zadowolony z dość powoli rozwijającej się akcji; nie każdy będzie miał ochotę aż tak zagłębiać się w psychologię, dramaty rodzinne bohaterów i poszukiwać ich znaczenia w zachowaniach dorosłych już postaci. Książka pozostawia nam także duże pole do interpretacji: można zastanowić się, czy podejmowane w niej decyzje są przejawem miłości, romantyzmu, czy też jakiejś negatywnej lub toksycznej cechy – oraz czy autorka wykreowała postacie w ten sposób świadomie. Jest to jednak z całą pewnością coś świeżego na rynku i w porównaniu z innymi opowieściami publikowanymi na Wattpadzie.
Post we współpracy z Wydawnictwem BeYA
ZOBACZ TAKŻE INNE WATTPADOWE HISTORIE:
Zaobserwuj!